စည္းကမ္းၿပည္႕၀ေသာ ဟစ္ေဟာပ္႔ သီခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ငိုညဥ္းသံမ်ား

UG လို႔ အတိုေကာက္ေခၚလို႔ရတဲ့ (Underground) Rap သီခ်င္းေတြ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ထုေတြၾကားမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတာ သိပ္မႀကာေသးပါဘူး။ ခန္ ့မွန္းေျခအရ ဆိုရင္ေတာ့ 3rd Generation ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေတြ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂ နွစ္ အတြင္းေလာက္မွာ စတင္ခဲ့တာလို ့ဆိုိနိုင္ပါတယ္။

Rock သီခ်င္းေတြ အျပဴိင္းအရုိင္း ဆူေလာင္ပြက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြ အျပီးမွာ Acid အဖဲြ႔ရဲ႕ Rap သီခ်င္းေခြနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္က ၂၁ ရာစု ဂီတလူငယ္ မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ DJ စက္ေတြ၊ Microphone ေတြ၊ Break Dance ေတြနဲ႔အတူ Pop သီခ်င္းအမ်ားစု ေခတ္စားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘြားခနဲ ေပၚလာတာပါ၊

Hip Hop မ်ဳိးဆက္ရဲ႕ 1st Generation ျဖစ္တဲ့ Acid အဖဲြ႔၊ Theory အဖဲြ႔တို႔ဟာ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံျပီးမွ သူတို ့ရဲ ့အမာခံပရိသတ္ လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ လက္ခံမွဳေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ Rap လမ္းေႀကာင္းက မထင္မွတ္ဘဲ တံခါးပြင့္ခဲ့ပါတယ္။ အသစ္ အသစ္ထြက္လာတဲ့ သီခ်င္း စီးေႀကာင္းထဲမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ျမွီးေကာင္ေပါက္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အသည္းစြဲ က စိုင္းစိုင္းခမ္းလိွဳင္၊ ရဲေလး၊ ေဂ်မီတို႔ဟာ ၂ဝဝ၃ ခုနွစ္ကေန ဒီေန ့အထိ စင္ေပၚမွာ ေနရာယူထားဆဲ၊ ပရိသတ္ကို ဖမ္းစားထားဆဲ။

ရဲေလး၊ ေဂ်မီမ်ဳိးဆက္ကို 2nd Generation Hip Hop လို.ေခၚမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကေန ့ျမန္မာျပည္ရဲ႕ Rapper ေပါက္စေတြျဖစ္တဲ့ KH$, Jouk Jack တို႔ရဲ႕ VIP ဟာ 3rd Generation ျဖစ္လာပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္က Rap / Hip hop ယဥ္ေက်းမႈဟာ Revolution တစ္ခုအေနနဲ ့တြန္းကန္ရုန္းထြက္ေနရလို႔ပါပဲ။

Hip Hop ဂီတယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ခရီးအစဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႕ေနတဲ့ လူ ့အသိုင္းအဝိုင္းရဲ ့စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈ၊ တံခါးပိတ္ဝါဒေၾကာင့္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမႈ၊ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ လူ ့အသိုင္းအဝိုင္းအတြင္းက လူေနမွဳစနစ္ၾကားမွာ အေတာ္ကေလး တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းခံခဲ့ရပါတယ္။

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္က ဒီမ်ဳိးဆက္သစ္ဟာ ေႀကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနတဲ့ လူတန္းစားႀကားထဲမွာ လူးလြန္႔ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြပါ။ သူတို ့ရဲ ့အေဖာ္ဟာ ဂီတျဖစ္လာတယ္။ ဒီဂီတကေနတဆင့္ သူတို ့ရဲ ့အသံေတြ ခံစားခ်က္ေတြက တစတစ ေဖာ္ထုတ္ဖို ့ႀကိဳးစားလာႀကတယ္။

ီလူငယ္ေတြဟာ Hip hop ဂီတနဲ ့လူငယ္ထုေတြကို ေသာင္းနဲ ့ခ်ီၿပီး စုစည္းခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို ့ရဲ ့ခံစားခ်က္ေတြကို ဖလွယ္ၾကတယ္။ ပိတ္ေလွာင္မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ေခတ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ သူတို ့အတြက္ အခ်စ္အေၾကာင္း၊ အသည္းကြဲတဲ့အေၾကာင္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ညီညြတ္ၾကပါလို႔သာ ဒီအေႀကာင္းေတြကို သီခ်င္းစပ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္။

ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ မဖန္တီး နိုင္ဘဲ Copy သီခ်င္းေတြနဲ႔ လူတလံုးသူတလံုးျဖစ္ေနတဲ့ Rock, Pop သီခ်င္းေတြထက္စာရင္ ျမန္မာလူငယ္စစ္စစ္ေတြက ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးတဲ့ ျမန္မာဟန္ Rap သီခ်င္းေတြက ဘယ္လိုပဲ အတားအဆီးေတြရွိရွိ စင္ေပၚေရာက္လာခဲ့တာပါပဲ။

ဒီလူငယ္ေတြရဲ႕ ဂီတပံုစံကို မႀကိဳက္တာနဲ ့သူတို ့ရဲ ့ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ရပ္တည္ရုန္းကန္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂရုမထားဘဲ သူတို ့ကို လူလတ္ပိုင္းနဲ လူႀကီးပိုင္းေတြက မႀကိဳက္ႀကပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္ Hip Hop ရဲ ့အရသာစစ္စစ္ကို ေျခလွမ္းစိတ္စိတ္ ရွာလာတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြအတြက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဆင္ဆာယဥ္ေက်းမႈေအာက္မွာ အသက္ရွဴ က်ပ္လာတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

ဒီေတာ့ Underground သီခ်င္းေတြဆိုရင္း သူတို ့ရဲ ့ဂီတမွတ္တိုင္ေတြကို စၿပီး မွတ္ေက်ာက္တင္ဖို႔ လံုးပမ္းတာပါပဲ။ အဲဒီသီခ်င္းအမ်ားစုဟာ နိုင္ငံေရးနဲ ့မပတ္သက္ပါဘူး။ အစိုးရကို ဆန္ ့က်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ျမင္ေနရတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ ေငြရွိမွသာ အဆင္ေျပမယ္၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရမယ္ဆိုတဲ့ လိွဳင္းလံုးေတြကို ဟားတိုက္ဖို ့ႀကိဳးပမ္းတာပါပဲ။

ဒီသီခ်င္းေတြရဲ႕ စာသားေတြက ျပည္တြင္းက သိကၡာေတာ္အင္မတန္ႀကီးတဲ့ လူတန္းစားေတြအတြက္ကေတာ့ ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြပါပဲ။ လိင္ဆိုင္ရာသီခ်င္းေတြ၊ ေန ့စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ လူငယ္ေတြၾကားက စကားလံုးေတြဟာ သီခ်င္းထဲေရာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းစားေတြအျဖစ္ သမုတ္ခံရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီသီခ်င္းေတြကို Underground အျဖစ္ ထုတ္တာပါ။ ဒီေလာက္ ညစ္ပတ္တယ္ ရုန္ ့ရင္းႀကမ္းတမ္းတယ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ ဘာ့ေႀကာင့္ လူငယ္ေတြၾကားထဲ အင္မတန္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားေနတာလဲ။

အေျဖကေတာ့ သူတို ့ရင္ကို ထိလို ့ပါပဲ၊ သူတို ့ခံစားခ်က္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္လို႔ပါပဲ၊ VIP အဖဲြ႔က ေက်ာ္ထြ႗္ေဆြ၊ ေဂ်ာက္ဂ်က္တို႔ရဲ႕ Rap သီခ်င္းေတြဟာ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ အခုထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေအာင္ျမင္ေနတုန္းပါပဲ။ မိုက္ရိုင္းတယ္ထင္ရင္၊ မႀကိက္ရင္ နားမေထာင္ရုံပါပဲ။ ဒီလို အယုတ္တအနတ္တ သီခ်င္းေတြ ရွိေနသင့္ရဲ႕လားဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ထက္ကေန ဆင္ဆာအဖဲြ႔ လူၾကီးမင္းမ်ားထံ တခုခုလုပ္ႀကပါဆိုၿပီး ေဆာ္ႀသေပးပါတယ္။ ရြာေဆာ္လုပ္ပါတယ္။

ျပည္ပက တခ်ဳိ႕သတင္းဌာနေတြကလည္း ဒီေလသံေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ဟုတ္တာေပါ့၊ မိုက္ရိုင္းတဲ့သီခ်င္းေတြ မရွိသင့္ဘူး၊ ဒီကေလးေတြ မဆိုေစနဲ ့ဆိုၿပီး တတ္ေယာင္ကား အဆိုေတာ္ဆိုသူေတြကို ဗ်ဴးၾကပါတယ္။ သူ ့အရပ္နဲ ့သူ ့ဇာတ္ကေတာ့ အံကို ကိုက္လို ့။

နိုင္ငံေတာ္ရဲ ့တာဝန္ရွိသူမ်ားက ထံုးစံအတိုင္း ေဂ်ာက္ဂ်က္ကို ေခၚယူသတိေပးၿပီး ေနာက္မလုပ္ဖို ့ဆံုးမပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ မီးရထားသံလမ္းေပၚမွာ အဝတ္ထြက္လွန္းတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီကေန ့ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ပံုစံနဲ ့သူတို ့ရဲ ့ခံစားခ်က္ေတြေတာ့ နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ နားလည္ေပးသင့္ပါတယ္။

သူတို ့ဟာ တစ္ခ်ိန္လံုးၾကီးေတာ့ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြက ေျပာသလို ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ ဆိုေနႀကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာနဲ ့လူငယ္ေတြရဲ႕ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲရွိတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ၊ အေႀကာက္တရားေတြနဲ႔ လိုက္ဖံုးအုပ္ဖို့ ႀကိဳးစားေနတာက အင္မတန္ ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ။
ကိုယ္မႀကိဳက္တာနဲ ့ပိတ္လိုက္ဟ၊ တားလိုက္ဟ၊ ဒါမ်ဳိးေတာ့ လက္ခံလို ့မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚရွိတဲ့ လူေတြဟာ .......

Underground သီခ်င္းေတြ ထြက္လာတာကို မႀကိဳက္လို ့အတို ့အေထာင္လုပ္ သတင္းေရးလိုက္ေပမယ့္ ဒီလိုသီခ်င္းမ်ဳိးကို ဖန္တီးသူႀကိဳက္သူ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို သင္းသပ္သလို မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ကေလးေတာင္ ေခတ္အေတြးအေခၚနဲ႔ အျမင္က်ယ္မႈမရွိဘဲ သတင္းေတြနဲ႔ လူသတ္ေနႀကပါတယ္။ ညစ္ညမ္းသီခ်င္းေတြပါကြာ၊ အဆင့္မရွိဘူးဆိုရင္လည္း ''ေရႊမွုဳန္ၾကဲတဲ့ ဖဲေမြ႔ရာေပၚဝယ္ ခ်စ္တလင္းေဖာ္မယ္'' ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းျပည့္ဝၿပီး နားခံသာတဲ့ သီခ်င္းမ်ားသာ ဆိုျပီး တိုင္းျပည္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ခ်စ္ၾကပါေတာ့။